Verantwoording
auteur: Linda van Rijn, 2023 | ontwerp: Riesenkind | beelden: Shutterstock | uitgever: Marmer| beeldcitaat: WVDL
Bespreking
Pas sinds kort verdiep ik mij bewust in bestsellers, maar ik volg ze natuurlijk al jaren, gewoon door boekhandels te bezoeken over er langs te lopen. Boeken die maanden of meer dan een jaar op de uistaltafels liggen, vallen je dan vanzelf op. Dat geldt ook voor boeken met een type coverbeeld dat vaker wordt gebruikt. Zoals dat van deze coverreview. Op het omslag van het in oktober verschenen Beach resort van Linda van Rijn zien we een vrouw op de rug. Ze draagt vakantiekleding en bevindt zich op een zonbestemming. Waar ik dat beeld van herkende? Van de vorige roman van Van Rijn, die dit voorjaar verscheen. Op de cover van Villa Algarve staat ook een op de rug gefotografeerde vrouw met hoed, ditmaal aan de rotskust van Zuid-Portugal. Zo’n zelfde vrouw zien we ook op de cover van Mayday van Suzanne Vermeer (2022, nu als paperback weer een bestseller) en op die van ander werk van Linda van Rijn. Net iets anders is het werk van Kiki van Dijk, waar de hoedjes ontbreken en de vrouwen je ze soms aankijken.
We hebben hier te maken met een heel duidelijk subgenre. Het wordt vakantiethriller genoemd. Linda van Rijn, Suzanne Vermeer en Kiki van Dijk zijn alle drie pseudoniemen. Die namen lijken heel erg op elkaar: Rijn, meer, dijk. Hier moet haast wel een soort schrijffabriek of tenminste een heel duidelijke formule achter zitten.
Hoe moet je zo’n cover beoordelen? De opdracht is blijkbaar om voor maximale herkenbaarheid te zorgen, met alleen een wisselende locatie. De boeken zijn variaties van het MERK Linda van Rijn. Als dat zo is, dan moeten we de vormgeving als merkvormgeving beoordelen. De naam staat groot en dominant bovenin, dus dat klopt. Het gekozen lettertype vind ik aan de dunne kant en het heeft weinig karakter. Dat de auteursnaam woman-next-door is, betekent niet dat de typografie dat ook moet zijn. Evengoed staat alles op zijn plek en herken je een Linda van Rijn van tien meter afstand.
De titel Beach resort is gedrukt met knalgele reliëfinkt; bij voorganger Villa Algarve was dat blauwgroene foliedruk. Het logo van de uitgeverij is steeds in diezelfde kleur gedrukt. Ik vind dit soort effecten geweldig, maar ik snap de achterliggende bedoeling niet goed. Is het effect bedoeld om de kleinere titel voor het gevoel belangrijker te maken? Dan zou je hem toch ook groter kunnen zetten? Is het de bedoeling dat Marmer ook meer merkimago krijgt? Dan zou je juist een vaste kleur verwachten en een meer onderscheidend logo dan een hoofdletter M.
Ik ken de markt voor dit subgenre niet, maar ik vind dat er heel weinig naar onderscheid wordt gezocht. Na het succesvolle Villa Toscane ligt nu Villa Algarve in de winkel! Het lijkt me te makkelijk om mee te liften op dit succes mt een nieuwe copycat. Bijvoorbeeld een Daniëlle Verhei, Elma van der Wal, Marieke Polderman, Katinka Bos, Wendy Vermeulen.